Quito: Aankomst

Hola amigos!

Bij deze mijn aankomst avontuur in Quito.

Rustige vlucht gehad zonder vertragingen. Had twee Nederlandse meiden ontmoet die ook naar Quito gingen, dat was met het overstappen wel fijn. Eenmaal in Quito werd ik netjes opgewacht door een man met mijn naam op een bord. Was een zwijgzame (maar geen rustige) rit, hij kon geen woord Engels. Hij had er flink de vaart in en racete al bellende en gapende van de linker naar de rechter rijbaan. Dat alle andere auto's wel netjes op één rijbaan bleven en een stuk rustiger reden, baarde me alleen maar nog meer zorgen: hij was dus de enige die zo als een gek reed. Toen we op gegeven moment met een noodgang op de stoep afstoven, gooide ik uit reactie een kreet eruit waardoor hij nog net op tijd het stuur om kon gooien (hij zat ff niet op te letten.. heel fijn..). Vervolgens langs een groot ongeluk gereden, 3 auto's in de prak en tv ploegen die het filmde. Iehh daar ging mijn geruststellende herhalende gedachte 'hij wilt zelf vast ook niet dood'. Met zwetende handen (m'n vermoeidheid plots verdwenen en in staat van totale alertheid) zat ik daar ineens, in een vreemd land, bij een vreemde man in de auto met wie ik geen woord kon wisselen.. Oh godd..
Het was een rit van ongeveer een uur maar leek zoveel langer! Toen we in het centrum aankwamen stopte we voor een donkere garagedeur. Daar kwamen 2 mannen uit die zomaar de auto instapte! Ik schrok me dood! In paniek proberen te vragen wat er gebeurde (zag hem al die garage inrijden met alle gevolgen van dien..) Maar gelukkig bleek deze man bij de taalschool te horen en kreeg ik een informatieboekje. Beeetje vreemde plek, maar in kon niet anders dan vertrouwen.
Vervolgens 's nachts aangekomen, kreeg ik de verkeerde kamer toegewezen (in een studentenhuis met allemaal Argentijnse jongens.. die zaten daar in het donker, vreemd sfeertje). De kamer vond ik helemaal niks, donkere en koude kamer. Voelde me eenzaam en vroeg me af of dit allemaal wel een goed idee was. Maar was zo moe, na meer dan 24 uur op te zijn, dat ik bedacht 'zorgen zijn voor morgen'.
Had ook heeel handig volgende dag al spaanse taal les in gepland. Wist niet hoe laat het zou beginnen maar dacht 8 uur. Had nog een paar uur om te slapen, wekker gezet op 7 uur (niet wetende dat m'n mobiel nog een uur te vroeg stond). Volgende ochtend stond ik voor een dichte deur, een uur te vroeg. Begreep er in eerste instantie niks van. Maar kwam er al snel achter dat ik een uur te vroeg was. Balennn had ik dus langer kunnen slapen. Bleek zelfs dat ik 's middags pas taal les had, had ik nóg langer kunnen slapen! Aargg.. Maar ja.. nu was ik toch al wakker dus meteen werk van gemaakt om te vragen hoe het nou zit met die kamer. Ik had er namelijk veel voor betaald. En gelukkig, het was inderdaad fout gegaan. Ik kon meteen over naar een studentenhuis met allemaal meiden (veel Nederlandse). Zit nu op een kamer met 2 Nederlandse meiden, super gezellig! Verder fijn huis met keuken en woonkamer. Er wordt veel samen gedaan. Zaterdag ben ik met de twee meiden van mijn kamer de vulkaan Pinchincha (in Quito) gaan beklimmen. Heel gaaf! Schrijf ik in mijn volgende verhaal over.

Adiós!